‌سندرم پیریفورمیس چیست؟ (piriformis syndrome)

وظیفه عضله پیریفورمیس چرخش خارجی ران و دور کردن آن از محور مرکزی بدن است. اهمیت این عضله در درد های لگن و باسن ناشی از نزدیکی آن با عصب سیاتیک است.

ارتباط عصب سیاتیک با عضله پیریفورمیس در افراد مختلف متفاوت است و همین تفاوت موجب تفاوت در آمادگی افراد برای ابتلا به سندروم پیریفورمیس میشود.

سندروم پیریفورمیس در اسکی بازان، رانندگان، تنیس بازان و دوچرخه سواران بیشتر دیده میشود.

علائم سندروم پیریفورمیس

- درد مزمن در باسن که میتواند به پایین ران و یا کمر انتشار پیدا کند.

- تشدید درد با ایستادن یا نشستن یا چمباتمه زدن طولانی

- درد هنگام اجابت مزاج

- افزایش درد با چرخش داخلی ران و نزدیک شدن آن به محور مرکزی بدن و خم شدن ران

- درد در زمان لمس باسن

- درد در صبح هنگام برخاستن از خواب

- احساس درد در هنگام بالا بردن زانو در باسن

دلایل سندروم پیریفورمیس

سندروم پیریفورمیس به علت سفت شدن و کوتاه شدن عضله پیریفورمیس ایجاد میشود. نیروهای غیر متعادلی که به علت ورزش غیر اصولی و یا به علت تغییر در بیومکانیک لگن به این عضله وارد میشوند سبب میشوند عضله سفت و غیر منعطف شده و در نتیجه به عصب سیاتیک که از کنار آن عبور میکند فشار وارد کرده و علائم بیماری بروز کنند.

گاهی نیز به علت ضربات مستقیمی که به پشت باسن وارد میشود عضله پیریفورمیس آسیب دیده و درون آن خونریزی میکند و این خونریزی و چسبندگی هایی که بعد از آن بین عصب و عضله ایجاد میشود موجب فشار یا کشش به عصب شده و سبب بروز علائم میشوند.

درمان سندروم پیریفورمیس

یکی از اصلی ترین درمان های این سندروم فیزیوتراپی می باشد. در فیزیوتراپی به کمک تکنیک هایی مانند درای نیدلینگ و یا منوال تراپی و ارائه برنامه های ورزشس درمانی می توان به بهبود این بیماری کمک نمود. در طول درمان باید کاهش فعالیت های شدید ورزشی و پرهیز از فعالیتهایی که سبب تشدید درد میشوند رعایت شود.  استفاده از کمپرس گرم ه تخفیف علایم کمک می کند.  تجویز داروهای ضد درد و ضد التهابی غیر استروئیدی در اولویت درمان های دارویی است. و در صورت عدم پاسخ به درمان می تاون از  تزریق داروی بیحس کننده در محل درد در ناحیه باسن و یا  جراحی برای بریدن محل اتصال عضله پیریفورمیس به استخوان استفاده نمود.