عوارض پوشیدن کفش های پاشنه بلند

با پوشیدن کفش های پاشنه بلند بیشتر وزن بدن به قسمت جلوی پا منتقل می شود ، این در حالی است که وزن باید روی قسمت جلو و عقب پا تقسیم شود، بنابراین به علت عدم توانایی تحمل وزن قسمت جلوی پا مستعد آسیب می شود. یکی از شایعترین آسیب هایی که در اثر این فشار زیاد ایجاد می شود بیماری متاتارسالژیا می باشد.

همچنین در پاسخ به وزن زیاد روی قسمت جلویی پا بدن شروع به ساختن استخوان های اضافه در مفاصل انگشتان می کند که عاملی برای ایجاد درد می باشند. همچنین این فشار زیاد به تدریج باعث ایجاد شکستگی هایی با نام شکستگی فشاری در استخوان های جلوی پا می شود.

پا به عنوان یک جذب کننده ی شوک در زمان راه رفتن عمل می کند، با انتقال وزن به قسمت جلوی پا این نقش پا نیز از بین می رود و نیروی عکس العمل زمین به مچ، زانو، ران، کمر و ... وارد می شود.

از دیگر عوارض پوشیدن طولانی مدت این کفش ها خصوصا آنهایی که قسمت جلویشان تنگ تر است ایجاد بدشکلی در انگشتان می باشد، شایعترین این بدشکلی ها هالوکس ولگوس نامیده می شود که در این بدشکلی انگشت شصت پا به سمت خارج منحرف می شود.

هرچند با شیوع کمتر ولی درد مچ پا نیز می توتند با پوشیدن این کفش ها مرتبط باشد. زیرا پوشیدن کفش پاشنه بلند در دراز مدت باعث کوتاه شدن تاندون آشیل که در پشت مچ پا قرار گرفته است می شود، در این صورت وقتی بدون کفش راه می روید فشار وارده باعث کش آمدن این تاندون و ایجاد درد می شود.

پیچ خوردگی مچ پا و شکستگی های پا نیز ارتباط مستقیمی با کفش های پاشنه بلند دارند. کفش های پاشنه بلند باعث کاهش تعادل می شوند که خطری بالقوه برای زمین خوردن محسوب می شود.

راه های پیشگیری از عوارض ذکر شده:

تا حد ممکن پاشنه کفش انتخاب شده کوتاه باشد البته فراموش نشود که کفش استاندارد باید حدود یک تا دو سانتی متر پاشنه داشته باشد

این کفش ها را طولانی مدت نپوشید، و استفاده از آنها را مگر در موارد ضروری کم کنید

حتی الامکان از کفش هایی استفاده کنید که قسمت جلویشان فضای کافی برای قرار گرفتن انگشتان دارد